زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

عطیة بن حارث





ابوروق عطیة بن حارث همدانی۱۹۰ق)، از تابعین، مفسران و محدثان قرن دوم هجری قمری که از از امام محمدباقر (علیه‌السّلام) روایت نقل کرده است. وی به ولایت اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) اعتقاد داشت و از دوست‌داران خاندان رسالت بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوروق عطیة بن حارث کوفی همدانی هزانی، از امام محمدباقر (علیه‌السّلام)، انس بن مالک، ابوعبدالرحمان سلمی، عکرمه، ابراهیم بن یزید تیمی، ضحاک و دیگران روایت نقل کرده است. افرادی چون خالد بن یزید شامی، بشر بن عماره و عمر بن ثابت و دو فرزندش یحیی و عماره از او روایت کرده‌اند. وی از تابعین و مورد اعتماد بود و رجالیون او را راستگو و وارسته می‌دانند. او به ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام) اعتقاد داشت
[۱۰] جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف تشیع، ج۴، ص۴۸۲.
و از دوستداران خاندان رسالت (صَلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین) بود. محمد بن عبدالرحمان فتنی تفسیرهای ابان بن تغلب، محمد بن سائب و ابوروق را یک‌جا جمع‌آوری کرد و به صورت کتاب تفسیر درآورد.
وی از مفسران بنام بوده که کتاب تفسیری از خود برجای گذاشته است. یکی از رجال‌شناسان وی را با عطاء همدانی متحد دانسته است. ذهبی زمان فوتش را بین سال‌های ۱۴۱ تا ۱۶۰ق می‌داند. برخی نیز او را متوفای سال ۱۹۰ق دانسته‌اند.
[۱۶] جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف تشیع، ج۴، ص۴۸۲.


۲ - پانویس


 
۱. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۴۲.    
۲. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۰، ص۱۴۴.    
۳. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۲۶۷.    
۴. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۶۹.    
۵. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۰، ص۱۴۴.    
۶. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۳۸.    
۷. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۲۶۷.    
۸. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۳۳.    
۹. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۰، ص۱۴۳.    
۱۰. جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف تشیع، ج۴، ص۴۸۲.
۱۱. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۲۸.    
۱۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۲.    
۱۳. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۲۶۷.    
۱۴. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۴۲.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۹، ص۱۳۸.    
۱۶. جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف تشیع، ج۴، ص۴۸۲.
۱۷. داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۳۸۶.    
۱۸. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۷، ص۲۶۱.    
۱۹. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۹۲.    
۲۰. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۲۵۳.    
۲۱. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۷، ص۲۰۸.    
۲۲. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۲، ص۱۶۲.    
۲۳. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۳۹۳.    
۲۴. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۷، ص۲۷۷.    
۲۵. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۳.    
۲۶. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۶، ص۳۸۲.    


۳ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۱۸-۵۱۹، برگرفته از مقاله «عطیه همدانی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.